Banknoty po denominacji

      Brak komentarzy do Banknoty po denominacji

W roku 1990 prezes Narodowego Banku Polskiego ogłosił założenia reformy pieniądza polskiego. Pierwsze banknoty, które miały być wprowadzone na podstawie tej reformy powierzono do opracowania Władysławowi Andrzejewskiemu, jednak nie spełniały one warunków bezpieczeństwa, więc banknoty te nie weszły do produkcji, a projekt powierzono autorowi banknotów emitowanych już po zmianach politycznych – Arkadiuszowi Heidrich. Banknoty miały tworzyć serię władców Polski, założono również, że będą posiadały nowoczesne zabezpieczenia przed fałszowaniem.

Zdjęcie znalezione na stronie Pixabay.com

Heidrich opracował pięć nominałów nowych banknotów 10, 20, 50 100 oraz najwyższy 200zł. Każdy z tych banknotów miał inny wymiar, założenie takie było już zastosowane w polskich banknotach przed wojennych oraz w tych, które były wyemitowane tuż po wojnie. Druk pierwszych serii banknotów powierzono drukarni Thomasa De La Rue w Londynie. Dopiero od roku 1997 polskie pieniądze były drukowane w warszawskiej Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. Papier na którym był drukowany polski pieniądz był wykonany z włókien bawełnianych i miał charakterystyczną fakturę w dotyku.

Na wszystkich banknotach było umieszczone w dolnym rogu awersu wypukłe oznaczenie, które miało pomóc osobom niewidzącym lub niedowidzącym poznanie z jakim banknotem mają do czynienia. NA najniższym nominale była postać Mieszka I, na kolejnych Bolesława I Chrobrego, Kazimierza II Wielkiego, Władysława III Jagiełły, a na najwyższym nominale widniała postać Zygmunta I Starego. rewersach tych banknotów są umieszczone stylizowane ornamenty związane z danym władcą i tak na banknocie z Mieszkiem I na rewersie umieszczono rysunek denara oraz romańskiej kaplicy z Cieszyna, srebrny denar jest również umieszczony na rewersie 20zł z synem Mieszka Bolesławem I. Pieniądze te mają bardzo dobre zabezpieczenie przed fałszowaniem. Jednym z ciekawszych zabezpieczeń, to stosowanie rysunku typu recto – verso, czyli umieszczanego po obu stronach banknotu, a które się uzupełniały, kiedy się patrzy na banknot pod słońce.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *