Chyba każdy słyszał już o dukatach lokalnych. Jest to pewna forma bonów towarowych. Monety te bite są w celach promocji danego regionu. Jednym z niedawno emitowanych dukatów jest dukat z serii Ptaków Drapieżnych – Sokół wędrowny. Moneta ta została wykonana w kilku formach. Rozpoczynając od Dwunastu Gryfitów, a kończąc na Sto dwudziestu Gryfitach. Warto omówić w jaki sposób wykonane zostały poszczególne numizmaty.
Zdjęcie znalezione na stronie Numizmatyka24.pl
Pierwszą monetą z tej emisji jest wspomniane już Dwanaście Gryfitów. Została ona wykonana z mosiądzu, a jej średnica wynosi trzydzieści dwa milimetry. Waga tej monety wynosi zaledwie trzynaście gramów. Do wybicia numizmatu użyto stempla lustrzanego. Wyemitowano je w nakładzie zaledwie pięciuset pięćdziesięciu sztuk, z czego sto pięćdziesiąt zostało odbitych przy pomocy stempla odwróconego. Kolejnych czterysta pięćdziesiąt Gryfitów zostało wykonanych z rantem ząbkowanych. Znowu sto pięćdziesiąt zostało wybitych stemplem odwróconym. Oczywiście nie mogło zabraknąć wersji kolekcjonerskiej Dwunastu Gryfitów, która to została wybita w nowym srebrze. Nakład tych monet wynosił zaledwie sto sztuk. Również w tym przypadku użyto stempla lustrzanego, a pięćdziesiąt sztuk z owych stu zostało wybitych stemplem odwróconym. Jak więc widać występuje duża różnorodność monet w tej kolekcji. Nie zabrakło również Dwunastu Grufitów wykonanych z mosiądzu patynowanego czy srebra próby dziewięćset dwadzieścia pięć. Oczywiście w wersjach stempla lustrzanego i odwróconego, z rantem gładkim bądź ząbkowanym.
Drugim rodzajem Gryfitów są te o nominale sto dwadzieścia. Wybijane były w srebrze próby dziewięćset dwadzieścia pięć. Ich średnica wynosi aż trzydzieści osiem milimetrów, a ważą ponad dwa razy więcej niż te opisywane wcześniej, bo aż dwadzieścia osiem gramów. Do wykonania monety znowu stosowane były stemple lustrzane. Rant dwojakiego rodzaju – gładki bądź ząbkowany. Nie zabrakło również wersji tego numizmatu wykonanego ze srebra oksydowanego. Ta była wykonywana za pomocą zwykłego stempla. Oczywiście wykonana w dwóch wersjach – z rantem gładkim i ząbkowanym.
Na tym przykładzie doskonale widać różnorodność emitowanych dukatów lokalnych. Łatwo wytłumaczyć na ich przykładzie dlaczego są one taką gratką dla wielu kolekcjonerów. Niejedna osoba marzy o tym, żeby nabyć niektóre rzadkie okazy. Jednak nie jest to takie łatwe, jak by się mogło wydawać.