Jednym z powodów, dla których można zdecydować się na zainteresowanie numizmatyką jest z cała pewnością historia monet i ich tło historyczne. Monety przecież nie powstają z czyjegoś kaprysu, ale są odpowiedzią na określone zapotrzebowania społeczne i gospodarcze. Dokładnie taka sama zasada obowiązuje jeśli chodzi o monety kolekcjonerskie, taka sama dla monet obiegowych, i dokładnie tak samo wyglądało to, kiedy rozpoczynanie bicie monet koronnych Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Zdjęcie znalezione na stronie Wcn.pl
Ówczesne tło historyczne jest świadectwem zapaści, na jakiej skraju znalazła się polska gospodarka. Cały kraj był praktycznie podzielony na dzielnice, którymi rządzili lokalni wielmoże i dokładnie z liniami tych podziałów przebiegały granice funkcjonalności poszczególnych systemów monetarnych, które wymknęły się spod królewskiego dozoru. Jednocześnie w kraju działało wiele mennic, które biły monetę niezgodną z żadną oficjalną stopą menniczą, a w obiegu znajdowała się gigantyczna wprost liczba monet fałszywych.
Wprowadzenie monet koronnych Stanisława Augusta Poniatowskiego było krokiem w dobra stronę, zwłaszcza, jeśli chodzi o walkę z fałszywym bilonem, ponieważ każda z monet koronnych doczekała się kilku wersji różniących się wizualnie. Jest to zresztą manewr stosowany w pewien sposób i dziś. Jednak głównym zadaniem, jakie stało przed reformą Poniatowskiego to było ujednolicenie systemu monetarnego na przestrzeni całego kraju, zastąpienie „lokalnych walut” jedną, która pozwoliłaby na przywrócenie wymiany handlowej, która niemal zamarła, odkąd utracono kontrolę nie tylko nad samym biciem monety, ale także nad jakimikolwiek przelicznikami, które pozwalałyby ustalać wartość poszczególnych monet.
Niestety, monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego nie miały przed sobą długiej przyszłości, ponieważ zabory sprawiły, że nie tylko reforma, ale Polska w ogóle, przestała istnieć. Problemy zresztą były i wcześniej, kiedy mennice w Toruniu i Gdańsku musiały zostać zamknięte, ponieważ wciąż biły monetę według starej stopy menniczej. W tym momencie praktycznie tylko mennice koronne funkcjonowały poprawnie, ale krakowska zakończyła działalność w tysiąc siedemset osiemdziesiątym piątym roku. Jeszcze w okresie zaborów czasem poszczególne mennice biły monetę dla skrawków polskiego państwa, na przykład dla księstwa Warszawskiego, ale generalnie ich siły zostały wykorzystane do bicia monety zaborców.